Ik sta bij de balie van de Bruna en vraag om twee velletjes postzegels. De medewerker kijkt me aan en grabbelt wat onder de toonbank. “We hebben een actie, je krijgt nu deze kaartenhouder bij een vel postzegels”. Hij wil me een schreeuwerig plastic geval in primaire kleuren in de vorm van een taart overhandigen. Het prul is een centimeter of vijf hoog en heeft een gleuf in het midden, waar ik dan blijkbaar een kaart in kan doen.
“Nee, dank je wel” antwoord ik. Ik weet nu al dat ik dat ding niet neer wil zetten, dus waarom zou ik het aannemen. “Maar hij is gratis!” zegt de jongen verbaasd. “Dank je wel, maar ik hoef hem niet” zeg ik opnieuw.
De jongen kijkt me verward aan. “Hij kost toch niks?” stamelt hij. “Vind je hem zelf dan mooi?” vraag ik nu. “Want dan mag je hem hebben. Ik vind het eerlijk gezegd geen erg mooie kaartenhouder. En ik vind het ook niet zo zinvol om iets aan te nemen dat ik vervolgens weggooi of ergens in een la leg zonder er ooit wat mee te doen”. Ik glimlach vriendelijk om de, misschien toch wel enigszins botte, boodschap te verzachten.
“Oh, okee….” prevelt de medewerker. De verwarring op zijn gezicht vermengd zich met teleurstelling. “Prettig weekend dan maar”. Blijkbaar heeft mijn reactie hem nogal van zijn stuk gebracht. Het is dinsdag.
Er zijn mensen op wie het woord gratis een magische aantrekkingskracht heeft. Maar (gelukkig!) nemen de meeste mensen nog steeds niet alles aan wat ze wordt toegestopt. Er moet nog steeds iets in je zijn dat denkt “hey, dat wil ik wel hebben”.
Daarbij: ik had de postzegels al gekocht. De spuuglelijke kaartenhouder was dus helemaal niet nodig om mij te overtuigen. Wat mij betreft dus een mislukte marketingactie van de Bruna.
Geef jij wel eens iets gratis weg? Hoe zorg je ervoor dat je jouw klanten daar wel een positief gevoel mee geeft? Je reactie is welkom hieronder.
